Günah var mı karıncayı kırınca?

İstanbul'da güneşli bir günün sabahında Topkapı Sarayı'nın avlusunda bulunan Has Oda'nın kapısı açıldı. Uzun boylu genç bir adam arka bahçeye doğru ilerliyordu. Bu kişi, Avrupa'yı titreten, koca Akdeniz'i hâkimiyet altına alan Osmanlı Devleti'nin kudretli hükümdarı Kanunî Sultan Süleyman'dan başkası değildi.
Devlet işlerinden vakit buldukça soluklanmak için arka bahçeye çıkar, ağaçları, kuşları, denizi seyrederdi. O gün deniz, ağaçlar bir başka güzeldi, yalnız ağaçlardan birkaç tanesinin yapraklarının buruştuğunu fark etti. Hemen yanlarına yaklaştı ve eliyle tutup incelemeye başladı. Biraz sonra ağaçların neden buruştuklarını anlamıştı. Karıncalar sarmıştı o güzelim dallarını.
Aklına bir çözüm yolu geldi. Ağaçları ilaçlatacaktı. Böylece ağaçlar karıncalardan kurtulacak ve rahat bir nefes alacaklardı. Fakat birkaç dakika daha düşününce bu fikrin o kadar da iyi olmadığını anladı. Karıncalar da can taşıyordu, ağaçları ilaçlatırsa onlar ölebilirdi. İşin içinden çıkamayacağını anlayan Kanunî, bu konuyu danışmak için hocası Ebussuud Efendi'yi aramaya koyuldu.
Hocasının odasına gitti. Ama hocası odada yoktu. Hemen oracıkta bulduğu kâğıt parçasına kafasına takılan soruyu edebî bir üslupla yazdı ve hocasının rahlesi üzerine bıraktı.
Birkaç saat sonra hocası odasına gelmiş ve rahlenin üzerinde el yazısı ile yazılmış kâğıdı görmüştü. Eline hat kalemini alan Ebussuud Efendi, talebesinin soruyu yazdığı kâğıdın altına bir şeyler yazdı ve kâğıdı rahleye bıraktı.
Kanunî bir ara tekrar hocasının odasına uğradı. Hocası yine yerinde yoktu; ama rahlenin üzerine bırakmış olduğu kâğıdın üzerine kendi yazısı dışında bir şeylerin daha yazılmış olduğunu gördü. Merakla kâğıdı eline aldı ve okumaya başladı. Yazıyı okuyunca yüzünde bir tebessüm belirdi. Kâğıdın üst kısmında Kanunî'nin hocasına yazdığı sual vardı..

Kanunî şöyle diyordu hocasına:
 -Meyve ağaçlarını sarınca karınca, Günah var mı karıncayı kırınca?
Hocası Ebussuud soruyu şöyle cevaplıyordu:
-Yarın Hakk'ın divanına varınca Süleyman'dan hakkın alır karınca.


*Alıntıdır.

Trabzon doğumludur Kanuni Sultan Süleyman.. En uzun tahtta kalan padişahımızdır aynı zamanda, yaklaşık 46 yıl .. Batının Muhteşem Süleymanı, doğuda ise adaletli yönetiminden dolayı Kanuni Sultan Süleyman diye anılırmış  ve aynı zamanda İslam Halifesidir.. Hocası Ebusuud Efendi'dir.. Kanuni o kadar adaletli ve Allah'tan korkan bir padişahımız ki , hocasına danışmadan hiç bir şey yapmazmış.. Bir karıncayı dahi incitmeden önce hocasına danışan, fetva alan bir padişahmış kendisi..
Ölmeden önce bir kutu hazırlamış ve vasiyet etmiş, öldüğümde bu kutuyu da yanıma gömün diye.. Öldüğünde kutuyu yanına koymaya çalışanlara Ebusuud napıyorsunuz diye çıkışmış.. Padişahımızın vasiyetidir demelerine rağmen Ebusuud kefenden başka birşeyle gömülemez diye çıkışmış askerlere.. Açın bakalım ne varmış bu kutuda demiş ve askerlere kutuyu kırdırtmış.. Kutudan etrafa saçılan bir sürü kağıttan birini almış okumuş Ebusuud.. Kutudaki kağıtların hepsi o güne kadar Kanuninin Ebusuud Efendiden aldığı fetvalarmış.. Her adımını "Yaptığım Kuran'a Allah'ın kurallarına uygun mudur ?"  mantığıyla atan bir padişahmış .. Ebusuud duygulanmış "Hey gidi Kanuni Sultan Süleyman , sen kendini kurtardın Allah bizim yardımcımız olsun.."  demiş..

Kuran'ı Arapça okumak hatim etmek çok önemli biliyorum, ama bir başka önemli şeyse ayetlerin manalarını okuyup üzerinde düşünmektir.. Kuran az çok düzgün bir hayatın bütün kurallarından, sırlarından bahseder.. Bunları okumak, kendi hayatımız üzerinden değerlendirmek gerek.. :(