öhüm öhüm.. bizim dilden dile dolaşan ata sözlerimizi,ana sözlerimizi kuram yapmışlar bize okutuyorlar sayın seyirciler.. mesela, "dün dünde kaldı cancağızım bugün yeni şeyler söylemek lazım.." mesela, "geçmişler anı oldu yarınlar hayalde, bugünü yaşamak lazım.." mesela, "bir gün yaşıyoruz, o da bugün.." varoluşçu kuram da aynı bunları söylüyor işte: 'anı yaşa' hangimiz başarabiliyoruz bunu, bana biraz fikir versin? kim tospembe gözlüklerini takıp, hastasını, ölüsünü, bırakıp gitmişleri, kazık atmışları unutup anı yaşabiliyor? kim sevmediği insanlarla aynı ortamda kalmaya maruz kalınca <ulan kapıdan çıktığım anda dedikodumu yapacaksın, yalandan yere ne yüzüne güleyim senin> deyip ortamı terkedebiliyor? kim anını sadece gerçek sevenleriyle geçirebiliyor? az insan çok huzur lafı gerçek mi? insanın annesinden başka arkasını rahatça dönebileceği insanlar var mı? ... elbetteki vardır... varsa eğer kıymetini daha çok bilmemiz
yemek, fotoğraf, film ve gezi rehberim..