Ana içeriğe atla

winter style

kar yağarken doğmuşum bilmem bunun da etkisi var mı ama kış mevsimini çoook seviyorum :)
kardan adamlara, kar fotoğraflarına, kış aksesuarlarına herşeyine bayılıyorum.
fotoğraflarına bakmak bile mutlu olmaya yetiyor..
bizim adetlerimizde noel kutlamak yok biliyorsunuz,
yılbaşında ağaç süslemeleri, hediye alma olayı, kırmızı giyme modası yok..
noelin anlamı onlarda çok başka, biz sadece yılbaşını takvimsel bir değişim olarak kutluyoruz.
ama bu kadar eğlenceli, büyük küçük herkesin heyecanla hazırlıklar yaptığı,
rengarenk ev süslemelerinin olduğu bir günümüzün olmasını canı gönülden isterdim..
küçükken kitaplarda, sinemalarda görürdük noel hazırlıklarını da ağzımız açık izlerdik..
etrafımızda böyle bir kutlamaya şahit olmadığımızdan sanırım..
şimdiki aileler bizimkiler kadar uzak değiller olaya,
bayram havasında olmasa da yeni yılı böyle rengarenk , çoluk çocuk karşılamak pek abes karşılanmıyor.
bu bizim kültürümüz olmasa da insanı mutlu eden bir etkinlik, neden uzaktan seyredilmekle kalsın ki..



 



  




Yorumlar

  1. Evet ya.. Neden biz bayramlarımızı filan böyle büyük heyecanlarla kutlamayız ki...

    YanıtlaSil
  2. ne güzel yazmışsın.
    fotolar da öyle.
    :)
    doğru amerikalılar şükran günü xmas filan pek severler ailece hiç kaçırmazlar.
    :)

    YanıtlaSil
  3. ben de 6 aralıkta yılbaşı yazısı yazmıştım.
    çerkez tavuğu ve ginger bread man.
    :)

    YanıtlaSil
  4. olmayınca olmuyor bir çam süslemişliğimiz yok :D
    ben kışı her şeyiyle seviyorum ama ;)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Peçete Katlama Teknikleri

bir kadını en mutlu eden şeylerden birisi de yaptığı yemeklerin beğenilmesidir.. mesela ben, yemeğe başladığımızda eşimin suratına bakarım hemen :) ifadesinden ya da iştahla yemesinden -heh beğendi, diye bir ohh çeker devam ederim yemeğe :) yemeklerden ziyade sofranın cicili bicili süslenmesi de o yemeklerin iştahla yenmesine yardımcı oluyor bence.. illaki pahalı runner, amerikan servisi alacaksınız diye bir şey yok.. elinizde olan malzemeler ve çiçeklerle de sofranızı renklendirebilirsiniz.. genelde kağıt peçete kullanıyorum ben,  kağıt olsun kumaş olsun basit hareketlerle peçetelere değişik şekiller verebiliyoruz.. en azından bu posttan sonra ben daha çok özen göstereceğim :) işte bir kaç peçete katlama tekniği.. hangisi kolayınıza gelirse artık.. *fotoğraflar alıntıdır: pintereset.com

Bir bardak çayın hikayesi..

Kaynana alt demlik gibidir, kaynadıkça fokurdar durur... Gelin üst demlik gibidir, alt demlik kaynadıkça yukarda demlenir durur.. Damat çay bardağı gibidir, biraz kaynana doldurur biraz gelin.. Kaynata çay tabağı gibidir, dökülenleri toplar.. Görümce çay kaşığı gibidir, ara sıra gelir karıştırır gider.. Çocuklar ise şeker gibidir, çayın tadına tat katar, yüzleri gülümsetir.. Kısaca bir bardak çay aile demektir :) *** Karadenizde anlatılan meşhur  hikayeyi bilmeyen yoktur sanırım.. çocukken hayranlıkla dinlerdim çok hoşuma giderdi.. bilmiyorum ne kadar doğru ne kadar yanlış ama şuanda benim için pek geçerli değil bu hikaye.. eskidendi böyle kaynana gelin muhabbetleri.. gelin aldık demek temizlikçi aldık demekti, gelin aldık demek aşçı aldık demekti, gelin aldık demek hizmetçi aldık demekti yalan mı? eski gelinleri az oturup dinleyin hiç biri güzel şeyler anlatmıyor.. ara sıra bana soruyorlar nasıl alışabildin mi evliliğe diye? tabi çok iyiyim , mutluyum diyorum.. güzel

Annemin evine giderken, annemin evinden dönerken :)

derler ki; şanslı annelerin ilk çocukları kız olur, daha şanslı annelerin ikinci çocukları da kız olur ^_^ biz iki kız kardeş olduğumuza göre benim annem çok şanslı oluyor bu durumda :D bir de kendine sormak lazım tabi.. evlendik ev boşaldı rahatladım sanmayın diyor annem, şimdi daha çok aklım sizde kalıyor.. bir kişi gittiniz evden iki, üç kişi olarak geliyorsunuz şimdi daha kalabalık oldu ailemiz.. ben acırım yavruma yavrum acır yavrusuna diyor.. o yüzdendir sanırım anneme ne zaman gitsem boş valizle gidip, dolu dolu valizlerle dönerim evime.. istanbulda sanki patates yok anne diyorum, köy patatesi gibi olmaz diyor.. istanbulda sanki turşu yok anne diyorum, ev yapımı gibi olmaz diyor.. istanbulda sanki peynir yok anne diyorum, bizim peynirimiz gibi olamaz diyor.. öğrenciyken valizime köy yumurtası koymaya kalkmıştı zor engel olmuştum :) o yüzdendir ki ne kadar büyüsek de biz annelerimizin gözünde hala bebeğiz.. evlensek de.. anne olsak da.. verdikçe içi rahatlıyor..