Amerika'ya adım atarkene !

Dünya küçük derler ya hani artık bu cümleyi kullanmayacağım... Kime göre küçük olduğunu tabiki biliyorum ama insanoğluna göre çook büyük, öyle böyle değil çok ama çok büyük.. Bir kız 28 Haziran saat 6 da uçağa biniyor 9 da Amsterdamda iniyor Atlanta uçağına binmek için tam 2 saat yocuların güvenlik kontrolünden geçmesini bekliyor.. Sanki dünyada bir yere uçmayacaklar Ay'a tatil yapmaya gidecekler ; o kadar sıkı arama, o kadar sorular sorma , o kadar aletlerin içinden geçirilme , kısaca sinir bozucu.. Uçağa biniyor aklında sorular , bu kadar büyük bir demir yığını 10 saat havada nasıl durur.. Duruyormuş valla 5 dk bile uyuyamadım koskoca on saat boyunca , ki ben Trabzona giderken bir buçuk saat yolda bile gözümü açamayan ben ..ne mi yaptım onca saat; önümüzde kişiseltvlar, kullaklıklar kumandalar.. içinde filmler, müzikler , oyunlar ve dahası.. uçakta telefon bile açılmazken bu uçakta herşey serbestti çok şaşırdım.. son yarım saat heyecandan geçmek bilmedi ama sonunda yere indik ve uçakta bir anda alkış sesleri duyuldu :) haketmişti pilot güzel bir yolculuk yaşattı bize.. 

Buraya kadar herşey güzeeeell Amerikaya geldin , geldin de küçük bir kasaba büyüklüğündeki o havaalanından yaklaşık 5 saatte çıkamayacağını nerden bileceksin dimi... Önce yüzlerce yolcunun olduğu bir alanda sıraya giriyorsun polis amcaların pasaport ve parmak izi güvenliğini aşmak için... neyse ki bunu atlattık, hadi valizleri alalım gittik bulduk pembe kurdeleli valizimizi.. ee şimdi , şimdi valizleri tekrar güvenlikten alıyor polis amcalar ve içinde yiyecek olup olmadığını soruyor , yok diyorum ve ayakkabılarımı dahi çıkarıp güvenlikten geçiyorum.. eee hani valizler , 1. terminalden alacaksınız diyorlar... yürü yürü yürü yok, bir kadından yardım istiyoruz bize metroyu gösteriyor buna bineceksiniz 6. durakta ineceksiniz diyor :S hıh diyoruz biz yanlış anladık galiba zaten ingilizcemiz az.. kadın bizmle beraber gelmek istiyor metroya biniyoruz , ama yüzümdeki ifadeden hala ona inanmadığımı anlıyor olacak gülmekten duramıyor :) iniyoruz sonunda , valiz dünyası gibi burası ara bul seninkini, sağolsun kadın uçuş numaramızı alıyo gidiyor soruyor öğreniyor ve valizlerimize kavuşturuyor bizi, sarılıp öptüm valla :) şimdi artık yanlızsın yanında Selcan Uğurayı valizinde yiyecek var diye incelemeye almışlar zaten kaybettik çocuğu... eee kaldık kız başımıza Atlanta limanlarında... Greyhound bus stationa nasıl gidilir, sorduk öğrendik ama kime sorduysak oraya gitmeyin dedi :S Alla Alla neden dedik sizin gibiler için çok tehlikeli bir yer dediler, biraz buralarda takılın gece gidin dediler.. akılsız kafamız tabi dinlemedik trene binip gittik...  Selcanı dinlemez olaydım, o asansöre binmez olaydım... İkimizin de ömrü hayatınca unutamayacağı bir olay ama anlatmayacağım.. sadece asansörden indiğimizde selcanın sinirden hem gülüp hem ağladığını benimde korkudan konuşamağımı hatırlıyorum... Burası neresi yaa kaçmak istiyoruz burdan diye söylenmeye başladık.. Her yer acaip kılıklı. bakışlı zencilerle dolu... terminal minicik içi dolu bir sürü zencicik... bir beyaz biz... otobüs gece 1 de varmış .. hadiiiii bunların içinde onca saat beklenir mi yaaaa... neyseki  karşıdan Uğuray göründü de biraz daha rahatladı içimiz... Gece oldu otobüse bindik sabaha karşı 5 de indik ve aktarma yaptık 6 saat sonra nihayet Asheville durağında indik... Ohhhh burada zenci yok diye rahat bir nefes aldık... ve 2 saatin sonunda otelden gelip aldılar bizi ve güzel odamıza yerleştirdiler.. yarın ilk iş günüydü uyumamız gerekiyordu...